Atilla İlhan’ın 1952 – 1956 yıllarında çıkardığı derginin adı olan “Mavi”nin etrafında toplanan Orhan Duru, Ferit Edgü gibi sanatçıların oluşturduğu bir edebi topluluktur.
Daha sonra Mavi dergisi Özdemir Nutku’ nun yönetimine geçer ve Atilla İlhan’ın savunduğu toplumsal gerçekçiliğin (sosyal realizm) sözcüsü olur. Dergi, Nisan 1956’da Son Mavi adıyla çıkan 36. sayıdan sonra kapatılır.
Temsilcileri; Attila İlhan, Ferit Edgü, Orhan Duru, Özdemir Nutku, Yılmaz Gruda, Ahmet Oktay, Demirtaş Ceyhun, Demir Özlü ve Tahsin Yücel’dir. Garip akımına karşı bir duruş sergilemeleri ve yenilikçi şiiri savunmaları, onları “Garip Dışında Yeniliği Sürdüren Şiir” akımına dâhil eder.
Özellikleri:
*Garip akımına tepki olarak çıkmıştır. Bu topluluğun hedefinde Garip Akımı ve Orhan Veli vardır.
*Attila İlhan, Garipçileri “bobstiller” olarak niteler. Yani onları söz söyleyişte, dilde, düşünüşte toplumun gülünç ve aykırı saydığı yapmacıklıklara ve aşırılıklara kaçmakla eleştirdi.
*İkinci Yeni’yi de şiiri yozlaştırmakla eleştirdiler.
*Maviciler şiirin bütünüyle açık olamayacağını, anlam kapalılığının şiiri düzyazıdan ayıran önemli bir faktör olduğu görüşündedirler.
*Türk şiir geleneğini reddetmemiş, halk ve divan şiirinin biçim özelliklerinden yararlanmışlardır.
*Şiirin basit olamayacağını zengin benzetmeli, içli, derin olması gerektiğini savunmuşlardır.
ATTİLA İLHAN
* Günümüz şairlerinden olan Attila İlhan yükseköğrenimini yarıda bırakmış, bir süre gazetecilik yapmış, yazarlıkta karar kılmıştır. Adını 1946 CHP şiir yarışmasında ikinci olan “Cebbaroğlu Mehemmed” duyurmuştur. Şiir, roman, eleştiri alanında eserler vermiştir.
*Her şeyden önce “aşk ve yalnızlık şairi”dir.
*Çağdaş şiirde geleneksel şiirin ögelerini kullanmaya önem vermiştir. Geleneksel şiirimizden gelen mecazları, ses tekrarlarını, ikilemeleri kısaca şiirde ahenk yaratan unsurları önemsemiştir.
*Şiirlerinde romantik bir duyarlıkla toplumsal gerçekçilik açısından çağımıza, yaşadığımız günlere bakar. İnançlarında ayak direyen, sert çıkışlar yapan, gerçeklerden çok anılara sığınan bir karakter yapısı vardır. “Serüven tutkunu” bir şair olan Attila İlhan en çok aşk, intihar, içki, ölüm, kavga, kahramanlık vs. temalarını işler.
*1952′de çıkan Mavi dergisiyle birlikte Türk şiirinde yeni bir eğilim ortaya çıktı. Attilâ İlhan, yazılarıyla bu eğilimi metot hareketine dönüştürmeye çalıştı. Mavi, hürriyet ve barışı temsil eden bir renktir.
* Canlı konuşma diline, argoya, halk deyimlerine geniş ölçüde yer vermiştir.
*Şiirlerinde ölçü, ahenk,durak, kafiye örgüsü, kafiye ve rediflere de bağlı olmadan redifler kullanmıştır.
*Şiirde imla kurallarını reddetmiş, kendine özgü bir üslup geliştirmiştir. Şiirlerinde büyük harf kullanmamış fakat özel isimlere gelen ekleri kesme işareti ile ayırmıştır.
*Şiirlerinin sonunda şiiri neden yazdığına dair notlar da yazmıştır.
*Eserlerinde “Ali Kaptanoğlu, Abbas Yolcu, Ömer Haybo, Tila Han” imzalarını kullanmıştır.
*Şiir dışında roman, eleştiri, deneme ve senaryolar da yazmıştır.
Şiir: Duvar, Sisler Bulvarı, Yağmur Kaçağı, Ben Sana Mecburum, Bela Çiçeği, Yasak Sevişmek, Elde Var Hüzün.